Söze nasıl başlanacağını kestirmek çok zor. Her yıl katlanarak büyüyen bir acı, bir hasret. Ülkenin gidişatıyla orantılı büyüyen bir hasret. Ulu Önder Mustafa Kemal ATATÜRK'ü saygıyla anarken onunla ilgili bir anektodu paylaşmak istiyorum;
Gazi; rutin bir cephe denetimindeyken siperlerin birinde bir resim bulur. Bunu kimin yaptığını sorar ve o askeri çağırtır. Asker koşarak gelir...
Gazi: Bunu sen mi yaptın çocuk?
Asker: (Ürkek) Evet Paşam.
Gazi: (yaverlerine dönerek) Derhal teskeresi verilerek evine gönderilsin!
Asker: Olur mu Paşam? Savaşın ortasındayız...
Gazi: Ülkenin Sanatçıya ihtiyacı var. Savaşılıp ölünmesi gerekiyorsa biz ölürüz!
Tüm Dünya'nın önünde saygıyla eğildiği Ulu Önderimizin nasıl büyük, nasıl ileri görüşlü bir lider olduğunu anlayamayanlara...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder