O Gemi Bir Gün Gelecek...

Leyla ile Mecnun... Hayatımın belli dönemlerinde çok başarılı dizilere denk geldim. Çocukken pazar akşamları banyo yaptıktan sonra "Bizimkiler", cuma akşamları yemekten sonra "Süper Baba", perşembe akşamları "İkinci Bahar" ve bunun gibi bir kaçı daha... Leyla ile Mecnun çoğu insan tarafından sadece absürt bir komedi dizisi olarak görülebilir. Ama kesinlikle öyle değil. Çok sevdiğim bir söz var;

"Ağlamasını bilmeyenin kahkasından bi bok olmaz"

Dizinin 1. sezonunun final sahnesini nerdeyse her gün açıp izliyorum. Terapi gibi bir şey oldu benim için. İşin tuhafı dizinin izleyicisi de değildim ve bir arkadaşım tavsiye etti bu sahneyi. İnsanın boğazında bir düğüm bırakıyor izlerken ve izledikten sonra da... İsmail Abi... Kesinlikle bir tez konusu. Halaa okuyor olsaydım mutlaka tezimi bu başarılı karakter üzerine yazardım. Az sonra sizinle paylaşacağım sahnede İsmail Abi'nin "Babam var babam" deyişine dikkat edin. Bunu demeden önce verdiği es. O kısa sessizlik bile o kadar yıkıcı ki...

Ve Mecnun'un bakışı...

Üniversitede bize ilk öğretilen, "sinema yapmak istiyorsanız anlatmayın, gösterin." oldu. Ve bu sahnede  Mecnun'un el sallamaya başladıktan sonra İsmail Abi'ye bakışını sayfalarca yazsam o etkiyi yaratacak şekilde anlatamam. O kadar başarılı. Bu güzel projede yer alan arkadaşlarımı bir kere de buradan tebrik ediyorum. Umarım siz de beğenirsiniz.

İyi Seyirler...