Ispanak, Arka Koltuk, Diş Fırçalama...

Benim gibi bir çok "Adam Olacak Çocuk"'un hayatında yer etti bu 3 kavram. 1 Şubat 1999'da bizi "7'den 77'ye" yasa boğan Barış Abi'miz öğretmişti bunları bize. Bugün aramızda olsaydı 70. yaşgününü kutlayacaktık. Onun programlarıyla büyüme fırsatını yakalayabildiğim için, o döneme denk geldiğim için çok şanslı sayıyorum kendimi. Şu an çocuk kanallarında yayınlanan tüm programları toplasanız bir tane "Adam Olacak Çocuk" etmez nazarımda. Onun yüzünden ıspanağı seven, onun sözünü dinleyip arabada hep arka koltuğa oturan ve o öğütlediği için günde en az 2 kere dişlerini fırçalayan çocuklardık biz...

Çocukken çok etkilendiğim bir detay da Barış Manço'nun yüzükleriydi. Bugün yüzük koleksiyonu yapıyor olmamın temellerini de o attı sanırım. Ve buna dair çok üzücü bir anım var;

İstanbul'a uzak bir şehirde büyüdüğüm için "Adam Olacak Çocuk" programına katılamamıştım. Ama hep istemiştim çocukken. Yıllar sonra kendi yaş grubumdan biriyle tanıştım ve onun o programa katıldığını öğrendim. Programdan sonra Barış Abi'den ısrarlar bir yüzüğünü istemiş ve Barış Abi'de onu kıramayıp çok güzel bir yüzüğünü ona vermiş. İçinde saat olan bir yüzük... Fakat malesef bu arkadaş, benim için  bu paha biçilemez hediyeyi kaybetmiş. İnsanların eşyalara verdiği değerler tabiiki değişebilir ama ben kendimi affetmezdim böyle bir şey yapsaydım...

Onu çok özlüyorum... Onun programını izlemeden büyüyen nesil için çok üzülüyorum... Yukarıdaki fotoğraf daha önce çoğu kişinin görmediği, gençliğinden bir fotoğraf. Adam olacak yeni çocuklar için onun eşsiz bir programıyla onu anıyorum... İyi seyirler...