Nostalji Vol#2 - Ciklet Kavanozundaki Cennet Kokusu...

Bazen dün sabah ne yediğimi hatırlamakta güçlük çekerken, çocukluğuma dair yığınla abuk sabuk görüntü var hafızamda. Aslında abuk sabuk değiller. Sadece bana sempatik gelen ve başkası için hiç bir şey ifade etmeyecek görüntüler. Yaşandığı an çok komik olan ama birine anlattığınızda kısa bir sessizlik yaratan anılar gibi. Nedenini bilmiyorum ama sanırım koku hafızasıyla ilgili bu. Sizi etkileyen bir durumda o an çalan müzik ve ortamdaki koku hafızanızın bir çekmecesine ilişiyor mutlaka ve seneler sonra aynı müziği ya da kokuyu duyduğunuzda üşüşüyor zihninize...

Örneğin çocukluğumda Bakkal Ahmet amca vardı. Dükkanın önündeki yola gömülü parlak bir borunun üzerinden atlayarak dükkana girebilirdiniz ve dükkan ahşap bölmelerden oluşurdu. Şekerli ve şekersiz cikletleri karıştırıp koyduğu büyük kavanozun içine kafamı sokup derin bir nefes almayı o kadar severdim ki, bazen bakkala gidelim diye tutturmamın tek sebebi bu olurdu. O zaman ki mantığıma ve saflığıma göre eğer cennet diye bir yer varsa kesin o kavanoz gibi kokuyordu. Ve "Ciklet" demek "Sakız" demekten her zaman daha samimi gelmiştir bana...

Bu sadece sıradan bir örnek. Mahallede bir olay mı oldu? Ya da benim hayatımda? Ben nedense olayla birlikte abuk sabuk detay görüntüleri de hatırlıyorum. Örneğin Ahmet amca'dan aldığımız çekirdekleri çitleyerek komşu kavgasını mı izliyoruz diğer çocuklarla? Hepsini sorguya çekin.. Kavgayı ballandıra ballandıra anlatırlarken kazayla bana sorsalar o esnada karşı balkondaki bir enteresanlığı anlatıveririm...:)

Ama çok özlüyorum. Normal bir insanın nostalji özleminden kat kat fazla. Geçmişe bağlı yaşanmamalı tabii ki ama ben kopamıyorum ve ne zaman eskiler konuşulsa böyle detaylar at koşturuyor beynimde. Hani tost yerken önce iki kenardan da birer ısırık alırsın da tam ortada löp bir yer kalmışken bir arkadaşın gelip "Bi ısırık alayım mı lan" diyerek orayı götürür ya? İşte bu acıyla kıyaslanabilir geçip giden yılların acısı..:)