Bunlara Şahit Olmaktan Utanıyorum!

Siz rahat uyuyabiliyor musunuz? Gece başınızı yastığa koyduğunuzda gerçekten hiç bir tedirginlik hissetmeden uykuya dalabiliyor musunuz? Yoksa siz de uyutma ve beyni sulandırma tuzağına kapılıp gidenlerden misiniz?

Ben çok büyük vicdan azabı çekiyorum. Atatürk'ün Cumhuriyeti ve Ülkeyi emanet ettiği, bunu da gerçekten bir görev olarak gören gençlerden biri olarak çok büyük utanç duyuyorum. Çünkü ne bunlara gerektiği gibi sahip çıkabildim, ne de çıkabiliyorum. Kendi adıma başarısız olduğumu düşünüyorum. Ama beni daha da çok düşündüren bir şey var... Ben yarın bir gün baba olacağım. Ve çocuğum aklı yetip de sorular sormaya başladığında; o gün ancak tarih kitaplarında okuyabildiği medeni ve rahat ortamda eğitim yerine neden sarıklı, cübbeli, ya da çarşaflı yobaz insanların olduğu bir ortamda eğitim gördüğünü, ortamın nasıl bu hale geldiğini, bu gerçekleşirken hiç bir şey yapıp yapmadığımı bana soracak... Nasıl? Çoğu insanın yakındığı; "Çocuğum bana bebekler nasıl olur? diye soruyor, ne diyeceğimi bilemiyorum" sıkıntısından daha farklı değil mi?

Ne diyeceğim ona? Böyle olması gerektiğini mi? Yaratılan korku imparatorluğundan dolayı kimsenin sesini çıkarmaya cesaret edemediğini mi? Etraftaki herkesin "Paşaları bile sorgusuz sualsiz içeri alıyorlar sen kimsin ki sus sesini çıkarma" diyerek kendince nasihat verdiğini mi? Sonra bir başka soru gelecek... Baba suçu neymiş ki o Paşaların? "Yavrum henüz bir suçları yok ama bir gün mutlaka olur diye içeride tutuluyorlar" mı diyeceğim? Bunlar olurken kimse tepki göstermiyor mu dediğinde, "İnsanlar dizi izlemekle, parasına göre talipleriyle birbirini eşleştirmekle meşguller mi diyeceğim? Hadi yırttım kendimi bir şekilde bunları söyledim ona. Peki ona; "Tüm bunlar olurken, Atatürk'ün tüm mirası hiç edilircesine satılıyor, kendi düzenleri adına bir tehdit olarak gördükleri Askerlerimiz, Komutanlarımız hiç bir kesinleşmiş iddia olmaksızın içerde tutuluyor, Terör örgütü PKK'nın "Bebek Katili" başı Apo'ya; geçtim idam edilmesini, ağır şartlarda bir ceza verilmesi gerekirken, hiç bir şey olmamış gibi bir de ülke sorunlarıyla ilgili fikir danışılmaya gidildiğini, adam yerine konduğunu, bunca yıldır kaybettiğimiz şehitlerimizin ailelerinin, geride bıraktığı çocuklarının gururuna tükürüldüğünü nasıl anlatacağım?

Açıkçası ben bilmiyorum... Ama ATATÜRK sevgisini yüreğimin en derininde taşıyorum ve çocuğuma aşılayacağım ilk şey bu olacak. En azından bunu yaparak Ata'ma olan borcumu bir nebze ödemiş olurum belki...