Gelmez diyordun...
Bak o şafağın arifesindeyiz şimdi. Biliyorum sevmezsin sarıyı. Ama o sarı, bizi aylar sonra kavuşturacak olan şafağın sarısı vuracak yarın yüzüne... O sarı kamaştıracak artık beyaz görmekten yorulmuş gözlerini... Daha yola çıkmadan başlayacak yüzünü ısıtmaya ellerim yanaklarındaymış gibi. Geldi aşkım. O gün geldi...
O kadar çok özledim ki seni, tüm bir kış boyunca sensizlikten öyle yıprandım ki, fotoğraftaki otobüsle aynı duyguları paylaşıyorum. Biz bekledik hayatım. Biz mücadele ettik, bırakmadık, pes etmedik. Etmeyeceğiz de... Ne kadar hırpalamış olsa da zor koşullar bizi, sardığımda ince belden, başın göğsüme yaslanınca çektiğimde kokunu içime akıp gidicek ne kadar sıkıntı varsa. Hani uzun zaman sonra rakı sofrasında dostlarla buluşursun da o da yetmezmiş gibi müzeyyen senar da kulağının pasını siler ya? İşte öyle iyileştirecek bu sarı bizim yaralarımızı... Uzun zaman oldu meleğim... Çok şeyler yükledik bu sürede kendimize... Mutluluklar, sıkıntılar... Ve şimdi reset atma zamanı. Yeniden başlatma, uykudan uyanma zamanı... Bekliyorum güzelim... İlk temasını bekliyorum... Bitmeyen, içime sığdıramadığım sevgilerle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder