Omurgasızlık Zor Zanaat...

Geçtiğimiz günlerde Yiğit Bulutûn ardından son zamanların en büyük yalakalığına imza attı Şafak Sezer. Tayyip Erdoğan'ın katıldığı bir yemeğe katılarak, yanına gidip, dizlerinin üzerine çöküp, gezi parkı olaylarına verdiği destekten ötürü "Özür Diledi." Madem özür dileyecektin, benimsemediğin bir düşünceyi neden savunuyormuş gibi yapıyorsun? Neden kendini olmadığın gibi gösetermeye çalışıyorsun? Ama noldu sonra? Tam da kendine yakışır biçimde özüne döndün. Olman gereken yere indin. Zaten iner misin? Çıkar mısın yarışması değil miydi seni bu millete tanıtan.. Senin akıbetin açısından iner misin? çıkar mısın? sorusunun cevabını tüm Türkiye gördü sayende. Erdal Beşikçioğlu'nun da çok güzel belirttiği gibi, Şafak sezer para'dan ve güç'ten özür diledi aslında. Bu nasıl bir nemalanma, para kazanma çabası ya da bundan sonra para kazanamam kaygısıysa..

Bu yetmiyormuş gibi bir de çıkıp, Mehmet Ali Alabora gibi düzgün bir adama laf söylemeye kalkıyor. "Dünya'nın en korkak adamı" diyor onun için. Doğrudur Şafak Bey. Korkuyor. Ama siz ve sizin gibi omurgasızlar bu korkuya aşina değilsiniz. O korkak dediğiniz adam Gezi Eylemi'nin ilk gününden itibaren haklı direnişin yanında oldu ve destek verdi. Orantısız güç uygulayarak halkı sindirmeye çalışanlardan korkmadı. O adamın korkusu sadece ve sadece ülkesi adına gelecek korkusu ya da çocuğunun hak ettiği gibi daha demokratik, daha özgür, daha güzel bir dünyada yaşayamama ihtimali korkusudur. Sizin gibi "Ya cebimi daha fazla dolduramazsam" "Ya çarkın dışında kalırsam" korkusu değildir. 

Ama iyi oldu.. Kutsal Damacana'yı gördük...